Dobre schronienie podczas ciemnych wieczorów. Po przyjeździe do Vermontu Lucy z zaskoczeniem odkryła, jak czarne są tu noce. Usiadła przy sosnowym stole i wyjrzała na podwórze, zastanawiając się, jak wiele samotnych wieczorów spędziła na tym krześle Daisy. Filiżanka herbaty, cichy dom. Wdowa Daisy. Wdowa Swift. Zapadał już zmierzch. Lucy wręcz fizycznie odczuwała pogłębiającą się ciszę i wrażenie samotności. Czasami w takie wieczory nastawiała telewizor lub radio, czasami włączała laptop i pisała e-maile albo dzwoniła do kogoś ze znajomych. Ale dzisiaj musiała się spakować. Zaparzyła rumiankową herbatę i z kubkiem w ręku poszła zamknąć drzwi wejściowe. Na starych drewnianych podłogach kładły się cienie. Archaiczne zamki nie stanowiły żadnej przeszkody dla ewentualnego włamywacza. Od strony jadalni rozległ się jakiś dźwięk. Lucy poszła w tę stronę. Jadalnia wyglądała dokładnie tak samo jak za czasów Daisy. http://www.badaniekliniczne.com.pl pakunek owinięty w jej zielony wizytowy szał. - Daj to - burknął, robiąc krok w jej stronę. - Poradzę sobie - odparła, rzucając ciężar na sofę. - Sama go tu przyniosłam. - Dlaczego? Oblała się rumieńcem. - Bo nie chciałam, żeby ktoś go zobaczył. Usiądź i postaraj się zachować spokój. Sinclair opadł na fotel. - Dobrze. A teraz powiedz, skąd ci przyszło do głowy, że jestem szpiegiem? Victoria wyjęła spod szala plik listów. Otworzyła jeden i przebiegła go wzrokiem, a następnie zaczęła czytać na głos: - „Choć doceniam twoje opowieści o swoich niemiłych
przed nieznanym zabójcą Thomasa Graftona. Rozkoszne popołudniowe sam na sam tylko zwiększyło jej determinację. - Dobry wieczór. Sinclair podszedł do babci i cmoknął ją w policzek. Augusta podniosła rękę do jego twarzy, ale Sprawdź Czy mogłabyś mi to zorganizować? – Oczywiście – uśmiechnęła się z trudem. Wszystko miało być zupełnie inaczej. – Na razie nie mów nic Lucy. To świeży pomysł, właściwie zaledwie impuls, i nie chciałbym, żeby Lucy i dzieci poczuły się rozczarowane, gdybym z jakiegoś powodu musiał zmienić plany. Na przykład z powodu szantażu? – pomyślała Barbara i szybko wzięła do ręki stertę papierów, udając, że ma milion rzeczy do zrobienia. – Rozumiem. Zaraz podzwonię i poszukam czegoś odpowiedniego. – Chyba byłoby lepiej, gdybyś pojechała do Vermontu osobiście. – Jak to? – zdumiała się, nie nadążając za tokiem jego myślenia. Przecież powinien ją wciągnąć do swojego gabinetu i błagać,