mówiła sama za siebie. Czekała w milczeniu na kolejną serię pytań. - Nie życzy sobie pani o tym rozmawiać? - To przecież niczego nie zmieni - skłamała. Powiedzenie mu prawdy o śmierci Chada zmieniłoby wszystko! Samo myślenie o tym doprowadzało ją do łez. Musiała wyjść z kuchni, nim się na dobre rozpłacze. Wstała. - Proszę mi wybaczyć, ale najchętniej poszłabym już do R S siebie. Dobranoc, doktorze Galbraith - dodała, nie czekając na odpowiedź. Nie poszedł za nią, nawet jej nie zawołał. I była mu za to wdzięczna, bo już w połowie schodów szlochała histerycznie. - Nie zapomnij, tato, dzisiaj po południu musisz pójść z nami do szkoły - Amy przypomniała ojcu podczas śniadania. - Musimy się zapisać i... Jak to było, Lizzie? - Zaznajomić z pewnymi procedurami - starsza siostra starannie wypowiedziała trudne słowa. - Tato, przestań czytać http://www.gabinetokulistyczny.net.pl/media/ Z drobnymi poprawkami przepisała na czysto notatkę i zadowolona, przyjrzała się swemu dziełu. Jameson. Skrytka 240. Panna C. H.-W. przebywa bezpiecznie w szanowanej rodzinie. Pragnie, by jej przyszłość stalą się sprawą obopólnego porozumienia. Pełne szacunku pozdrowienia dla wszystkich. Skrytka numer... Tak będzie dobrze. Nieświadoma, że jeden z gości markiza wiąże z jej osobą zupełnie inne plany, zdecydowała, że po niedzielnej mszy zaniesie tę wiadomość kuzynce Anne i poczeka na odpowiedź. 8 Kiedy sobotnim rankiem Clemency schodziła na śniada¬nie, usłyszała, jak Mark mówi pozostałym gościom o skró¬ceniu swojego pobytu w Candover Court. - Chodzi o mojego ojca chrzestnego - wyjaśnił, pokazując list. - Biedak, jest bardzo chory. To stary żołnierz, nigdy nie doszedł do siebie po postrzale w ramię, jaki otrzymał pod Badajoz. Rozległy się słowa ogólnego współczucia. Clemency wyczuła, że obecnym bardziej chodzi o majora Armstronga, niż o wyjazd pana Baverstocka. Sama doznała ogromnej ulgi. Aż do tej pory nie zdawała sobie sprawy, jak bardzo gnębi ją obecność tego człowieka. - Mam nadzieję, że pani nas nie opuści, panno Baverstock - rzekła uprzejmie lady Fabian, choć prywatnie pomyślała, że wcale nie żałowałaby tej straty.
- Oczywiście, lady Heleno. - Panno Stoneham, jeśli zabierze się pani z nami, z przyjemnością podrzucę panią na godzinkę do kuzynki. Będzie okazja, żeby zawieźć jej trochę owoców z naszego ogrodu. - Bardzo dziękuję, lady Heleno. - Zatem wyruszamy o drugiej. Lysandrze, zechcesz za¬mówić powóz? Nie potrzebujesz go już po południu. - Czy to stwierdzenie, czy tylko zapytanie? - mruknął pod nosem Mark. - Straszna kobieta ta twoja ciotka. - Zarówno mój powóz, jak i ogród są do twojej dyspozycji, ciociu - odparł cierpko markiz. Sprawdź Słysząc to, Alli rzekła: - W porządku, i masz rację. Nie jestem ekspertem od tych spraw. No i jak było na randce? W ciągu paru minut Kara opowiedziała jej, jak facet o imieniu Cameron wziął ją na braterską imprezę w campusie i jakim to okazał się dŜentelmenem. Wspomniała równieŜ o tym, Ŝe w tym tygodniu znowu się spotykają i idą do kina. - MoŜe to nie pora, Ŝeby ci przypominać - zaczęła Alli - ale na ten weekend miałaś przyjechać do domu. - Niech to licho, zapomniałam. - I po chwili padło pytanie: - Czy muszę? Alli westchnęła cięŜko. To by była pierwsza wizyta Kary w domu od początku roku szkolnego i Alli bardzo chciała się z nią zobaczyć. Poza tym miała w zanadrzu niespodziankę. Uznała, Ŝe za wygospodarowane pieniądze moŜe kupić dziewczynie uŜywany samochód.