zdarzyło, odkąd wróciłaś z Wyomingu? – Nie. Kiedy przyjechałeś? – Dwa dni temu. Powstrzymała złość. – Gdzie się zatrzymałeś? – W motelu. – Więc szpiegujesz mnie już od dwóch dni. Uśmiechnął się lekko. – Po co miałbym cię szpiegować? Przecież to nie ty strzelałaś. – Ale obserwowałeś mnie – nie ustępowała. Sebastian ruszył przez pole. – Twoje życie jest okropnie nudne. To znaczyło, że się nie myliła. – Może dla kogoś takiego jak ty – mruknęła ze złością, idąc za nim. Lornetka kołysała się na jej szyi przy każdym kroku. – Czy na rzece też mnie obserwowałeś? – Nie. Siedziałem tutaj i przyglądałem się, jak dzięcioły niszczą twój ogród. – Chyba nie mówisz poważnie. Spojrzał na nią przez ramię. http://www.gastromed.com.pl/media/ -Jak w takim razie przyjął twoją odmowę? - W głosie Sinclaira nie było cienia zazdrości. - Źle. Jestem zaskoczona, że przyszedł na wesele. Może zamierza urządzić scenę. - To byłoby interesujące. Podejrzewam jednak, że skończyłoby się na krzykach i wygrażaniu pięściami. - Zapewne. A liczyłeś na coś więcej? - Po prostu lubię być przygotowany. Nadal nic o nim nie wiedziała, podczas gdy on dowiedział się o niej paru nieistotnych drobiazgów. - Twoja babcia jest czarująca. A tamten to twój brat Christopher, tak? Gdy walc się skończył, Sinclair zaprowadził ją
owoców. Moje kwiaty dlatego są takie wyjątkowe, bo ich zapach jest intrygującym połączeniem kojarzącym się z tymi wszystkimi rodzajami. - Niesamowite! - Według mnie, największym walorem tego Sprawdź Zirytowany i jednocześnie rozbawiony zbliżył się do niej o parę kroków. - Ale ja nie chcę wracać do Francji. Podoba mi się tutaj. Cofnęła się pod ścianę. - Na pewno szczęśliwszy byłby pan w Paryżu ze swoimi przyjaciółkami. O tej porze roku na pewno jest tam pięknie. - W Londynie też jest pięknie. - Ale nikt tutaj pana nie lubi! I nikt nie wie, że w ciągu ostatnich pięciu lat omal nie zginął z tuzin razy, służąc krajowi! Udał, że wygląda przez okno, żeby nie dostrzegła gniewu