jej myśli. – Czy Daisy po śmierci męża kiedykolwiek poszła nad wodospad? – Nie, nigdy. – Potrząsnął głową. – Ty też chyba nie lubisz tam chodzić. – Dziadek zginął na długo przed moim urodzeniem. Daisy nie lubiła, kiedy tam chodziłem, ale nie zabraniała mi tego, chyba że w zimie. To piękne miejsce. – To znaczy, że wczoraj nie byłeś zdekoncentrowany? – Byłem. – I co? – Jak to: co? – Przecież wiesz. – Nie rozumiem, Lucy. O co ci chodzi? – Wiem, że nie przyjechałeś tu tylko ze względu na mnie – powiedziała szybko, nie bawiąc się w żadną dyplomację. – Miałeś jakieś inne powody. – Na przykład? Ten człowiek mógł doprowadzić do szaleństwa. – Po co mam zgadywać, skoro sam mi to powiesz. Musisz. Uśmiechnął się ledwo dostrzegalnie. http://www.itvsee.pl o tym, więc starała się postępować najlepiej jak mogła w tej sytuacji. Po jakimś czasie jej gniew minął i znów zaczęła normalnie żyć. – Ja nigdy nie czułam gniewu – powiedziała Lucy. – Owszem, czułaś. Milczała. – Colin zostawił cię z dwójką dzieci i życiem, które ci się nie podobało. Potem twoi rodzice wyprowadzili się do Kostaryki właśnie wtedy, gdy najbardziej ich potrzebowałaś. A z Jacka Swifta nie miałaś żadnego pożytku. Zagrzebał się we własnej rozpaczy, w swojej pracy, ideach i koncepcjach na to, jak powinnaś wychowywać jego wnuki. –
obok niej na wolnym miejscu. Aż podskoczyła. - O rany! Wystraszyłeś mnie. Co tu robisz? Myślałam, że nie znosisz recitali. - Przegrałem zakład - wyjaśnił, zerkając przez ramię. - A ty? Sprawdź zapytał błagalnie Jeremiah. - Dobrze, ale nie dzisiaj. Chłopcy jęknęli i popatrzyli na niego prosząco. Amy też była pod wrażeniem. Jaką trzeba mieć wiedzę, by z dwóch różnych gatunków kwiatów stworzyć coś absolutnie nowego, coś, czego dotąd nikt inny nie widział - ani nie wąchał! W oczach Pierce'a było tyle żaru i entuzjazmu, gdy mówił o swojej pracy, że naprawdę ją oczarował. - Pokażę wam laboratorium, ale kiedy indziej - powtórzył Pierce. - Mam tam