tuż obok wielkiego łóżka, na którym miała sypiać Carrie. R S - Mam zawołać nianię czy sama sobie poradzisz? - spytał Nikos, przekrzykując rozpaczliwy płacz Danny'ego. - Niezbyt dobrze mówi po angielsku, ale ma już kilkoro wnucząt i na pewno będzie wiedziała, co robić. - Zawsze radzę sobie sama - odparła Carrie. Przysiadła na krześle, podała dziecku butelkę z rozpuszczoną w wodzie glukozą. - Ale przydałoby się trochę ciepłego mleka. - Zaraz -powiedział i wyszedłszy z pokoju, wydał jakieś polecenie swemu asystentowi. W sąsiednim pokoju rozłożył laptopa na stoliku, włączył i wziął się do pracy. Musiał nadgonić robotę, ale wolał nie spuszczać z oka Carrie i Danny'ego. To była ciężka noc. Danny wypił pełną butlę mleka i prawie natychmiast się uspokoił. Niestety, nie na długo. Carrie nosiła go na rękach po całym pokoju, ale http://www.opieka-medyczna.net.pl/media/ zmienić, jej życie odmieni się zupełnie. R S - Mam nadzieję, że będziemy dobrym małżeństwem - szepnął jej Nikos do ucha. Jego usta były tak blisko, że musnęły skórę Carrie, wzbudzając miły dreszcz. - Najbardziej ze wszystkiego chciałbym teraz zamknąć drzwi na klucz i kochać się z tobą do rana - mruczał, delikatnie głaszcząc ją po plecach. - Przecież wszyscy się domyśla, co robimy -przeraziła się Carrie, chociaż sama też tylko tego pragnęła. Przez całe dwa tygodnie wspominała tamten pierwszy raz, wspanialszy niż wszystko, co potrafiła sobie na ten
- Nie sądzę, aby chciała zrobić ci awanturę - pocieszał ją Geoff. - Ciekawe, co ją powstrzyma. Na pierwszym piętrze skręcili korytarzem w lewo, po czym Gregory, człowiek o staroświeckich manierach, otworzył przed Shipley drzwi do pokoju przesłuchań. Sprawdź - Wcale się nie przyglądamy - skłamała matka. - Patrzymy na niego, bo uważamy, że może być chory - wyjaśnił ojciec naturalnym, rzeczowym tonem, doskonale przyjmowanym przez dzieci. Lizzie musiała przyznać, że zawsze miał do nich znakomite podejście. - Na przykład przeziębiony? - Coś w tym rodzaju. - Christopher nie widział powodu, by obarczać starszego synka tym, co wciąż jeszcze mogło się okazać (modlił się o to) fałszywym alarmem. - Okej - zgodził się Edward, tracąc zainteresowanie. To była ostatnia rzecz, która gładko poszła w ciągu