Na jutro miała wyznaczone pierwsze z serii badań ultrasonograficznych. Nik wiedział o tym, bo czytał list z kliniki, ale nawet słowa nie powiedział. Po prostu go to nie obchodziło. Ciągle nie chciała uwierzyć, że tak straszny los sobie zgotowała. A przecież zrobiła to, co uważała za najlepsze dla Danny'ego. Nik stał na balkonie i patrzył na zielonkawe morze. Wokół nie było żywej duszy, co zawsze bardzo lubił. Nie umiał odpoczywać w tłumie ludzi, ale dziś plaża wydała mu się wyjątkowo pusta. R S Przywykł już do tego, że Danny i Carrie mieszkają razem z nim w willi, i choć trzymał się od nich z daleka - zwłaszcza od Carrie - lubił wiedzieć, gdzie oboje się podziewają. Chciał wrócić do gabinetu, gdy usłyszał dobiegający z ogrodu radosny pisk Danny'ego. Popatrzył w tamtą stronę. Danny bawił się z Helen. - Czemu ty jesteś o tej porze z Dannym? - zawołał. http://www.tarczeprostokatne.com.pl z daleka, wybiegła na podwórze. 4 1 Ash nachylił się, oparł dłonie na kolanach, dyszał ciężko. Zdjęta lękiem, że za chwilę gotów zemdleć, chwyciła go wpół. - Co się stało? Wciągnął głęboko powietrze. - Koń poniósł, kiedy już wracałem do domu. Zrzucił mnie z grzbietu. - Nic ci nie jest? - Nie wiem. - Dotknął ostrożnie klatki piersiowej. - Mogę mieć pęknięte żebro. - Chodźmy do domu. Pomogę ci, zanim padniesz
- Dziękuję. - Nie zrobiłam tego ze względu na ciebie. Rano okazało się, że Jack zareagował dobrze na nowe antybiotyki, a sińce Christophera zrobiły się fioletowo-zielono-czarne. Uzgodnili z Lizzie historyjkę o napadzie rabunkowym, chociaż gdy Sprawdź Nie czekając, póki się na nas rzucą, wyskoczyliśmy na ganek, lecz wrogów nie ujrzeliśmy. - Gdzie? - krótko zapytał Rolar. Orsana obnażonym mieczem wskazała kierunek. Wpatrzyliśmy się i słuchaliśmy, ale nadaremnie. Co by tam było, teraz ono odeszło lub schowało. -- Jak ono wyglądało? - Taki... ruch. - Jesteś pewna? - Chcesz, przeżegnam się? - odburknęła najemniczka. Zamiast odpowiedzi wampir zaczął rozbierać się. Orsana nie od razu zrozumiała, co on ma zamiar zrobić, i widok gołego mężczyzny zastał ją znienacka. . Stęknąwszy i mocno poczerwieniawszy, ona kilka razy odprowadziła oczy, a ja jak zwykle chwyciłam odzież. Orsanę czekał kolejny wstrząs: Rolar rozprostował czarne nietoperze skrzydła, które wydawały się ogromnymi w porównaniu z ciałem, przykląkł na jedno kolano i zwarł skrzydła nad głową. Na transformację poszła najwyżej minuta, szary wilk energicznie otrząsnął się i żywo pogłębił się w las, obwąchując ziemię. - Z rozumu można zejść! - Orsana przełożyła miecz w lewą rękę. Koniuszek ostrza zdradziecko drżał. - Ściślej - dobrze raz zobaczyć, niż sto raz usłyszeć. Wolha, dlaczego ty nie uprzedziłaś, że wampiry wpierw... rozbierają się? - A co w tym takiego? Goły mężczyzna - on goły mężczyzna i jest, wampir , troll, elf, gnom, człowiek lub... Słuchaj, Orsana, robisz się czerwona kropka-w-kropka jak szlachetna dziewica, wychowana w klasztorze żeńskim! Można pomyśleć, że w waszej wsi nie było ani jednej męskiej łaźni ze szczeliną między okiennicami. - Za kogo ty mnie bierzesz? - niezbyt przekonująco oburzyła się Orsana. - Na pewno nie za wiejską córeczkę. Wiejska dzieciarnia w wieku pięciu lat doskonale wie, skąd biorą się kurczęta, szczenięta i inny drób, pomagają matkom prać i gotować, nie zwracają uwagę na pijawki, nie słyszą o elfickich serach i pod każdymi pretekstami wykręcają się od szkoły. Dalej kontynuować? Wymyśl legendę. Na przykład, o królewskiej córeczce z pierwszego małżeństwa, którą postanowiła usunąć od świata macocha. Oczywiście, ty nie zniosłaś takiej samowoli i, oddaliwszy się w głuchą górską świątynię, pod czujnym kierownictwem bojowych pustelnic pilnie uczyłaś się sztuki bliskiego i dalekiego boju, poszcząc w piątki i medytując w soboty. Przez trzy długie lata doskonaliłaś swoje ciało i rozum, nosząc w sobie plan zemsty. I nareszcie godzina wybiła. Pewnej ciemnej wiosennej nocy wróciłaś do zamku i wymyślnie wykończyłaś perfidną macochę - po długiej rozmowie, w której ty pilnie wyliczyłaś nikczemnej ciotce wszystkie jej zbrodnie przeszłości, teraźniejszości i będące. Pojmując, że ta miła psota nie ujdzie bezkarnie, uciekłaś z zamku, zabrawszy ze sobą uszy tej niedobrej kobiety... - Po co mi jej uszy?! – wydusiła oszołomiona dziewczyna. - A ja wiem? W charakterze łupu. Na pamiątkę. By w wolnym czasie wyłupać złote kolczyki. - Wolha, co to za majaki?