obraz, ale naprawdę niewart tej całej wrzawy. I naprawdę wcale mnie nie przypomina. - Po co mu pokazujesz? - spytała Imogen. - Przecież już to widział. - Imogen! - Sylwia spojrzała ostro na wnuczkę. - Jesteś niegrzeczna! - Przy okazji znalazłam jeszcze coś - pochwaliła się Flic. - Ach, tak? - Matthew zajmował się pilnie zmywaniem. - Dwie koperty zaadresowane do twoich bratanków. Gniew narastał w nim powoli, lecz nieubłaganie. Lada chwila wykipi niczym woda w czajniku... Opanował się jednak, wziął gąbkę i wycisnął na nią trochę płynu do zmywania. - Twoje urodzinowe karty, kochanie! - Karolina wyraźnie uważała, że powinien się ucieszyć. - Te, o które pytałeś Izabelę - dodała Flic. - Połóż je, proszę, na stole. - Czy nie wspominałeś też o innych zaginionych przesyłkach? - Może Flic pójdzie ich poszukać? - zaproponowała Imogen. - Może Flic zajmie się swoimi sprawami - wtrąciła Sylwia. - To było trochę za ostro, mamo - powiedziała Karolina. http://www.rehabilitacja-swinoujscie.com.pl - Jesteś potrzebny w salonie. - Już idę - odparł, wyciągając korek. 41 - Natychmiast. Karo powiedziała: „W tej chwili". Karolina z matką i córkami czekały przy oknie z witrażowego szkła. Chloe trzymała za obrożę Kahlego. - Znalazłam go - obwieściła Izabela zza pleców Matta. - Ustawiamy się do rodzinnego zdjęcia - wyjaśniła Sylwia. - Chodź tu, kochanie - poprosiła Karolina. Matthew spojrzał na Flic i Imogen, stojące po obu stronach matki. Która zrobi mu miejsce? - No chodź, Matthew. - Flic odsunęła się nieco. Postąpił krok do przodu. Poczuł, że ręka Karoliny wślizguje się
Edward nie zamierzał czekać z poukładaniem swoich spraw na zdemaskowanie nieuczciwego urzędnika. A przede wszystkim chciał zająć się Bellą Swan. Poza tym miał masę planów związanych ze swoim pustynnym księstwem. Wysiadł z windy i wsunął kartę w szczelinę zamka. Odkąd usłyszał legendę o wiszących ogrodach, równie wspaniałych jak te w starożytnym Babilonie, postanowił odkopać i w miarę możliwości zrekonstruować pałac królewski wraz ze wspomnianymi ogrodami. To był ambitny, długoterminowy plan, ale Edward był pewien powodzenia i zdecydowany doprowadzić go do końca. Przygotowania już ściągały na miejsce wykopalisk zarówno turystów, jak i ekspertów w archeologii. Zazwyczaj kiedy Edward odwiedzał Zuran, mieszkał w pałacu albo w prywatnym apartamencie jednego z dwóch hoteli, w których miał udziały. Ale kiedy tylko mógł, uciekał na pustynię, gdzie zamieszkiwał tradycyjny namiot Beduinów, przodków swojej matki. Beduini nadal wędrowali od wiecznymi pustynnymi szlakami, chociaż ich liczba wciąż malała. Niektórzy członkowie rozległej rodziny władcy byli z nimi blisko spokrewnieni, jak choćby on sam poprzez matkę. Już sama myśl o pustyni sprawiła, że zatęsknił za rączym Sprawdź - Teraz moja kolej na wypełnienie warunków naszej umowy - zwrócił się do Jodie, kiedy wkroczyli na dziedziniec Castillo. - W końcu tygodnia polecimy do Londynu na ślub twojego eksnarzeczonego. Zamówiłem nocleg w hotelu Cotswold w Lower Slaughter. - Wiem, gdzie to jest. - Jodie przypuszczała, że to bardzo ekskluzywne i drogie miejsce. - Uznałem, że będzie lepiej zatrzymać się w pewnym oddaleniu od twojej rodzinnej miejscowości. - Tak - zgodziła się bez emocji. Wolałaby, żeby nikt się nie zorientował, że mają oddzielne sypialnie. - A w ogóle... Nie jestem pewna, czy powinniśmy tam jechać - dodała z wahaniem. - Wyszłaś za mnie pod tym warunkiem. - Wiem, ale... Lorenzo zmarszczył brwi na widok nieporządnego stosu walizek i pakunków na podłodze holu. - Porozmawiamy o tym później - rzucił na odgłos otwierania wewnętrznych drzwi. Pojawiła się w nich Caterina. - Zapewne zamierzasz mnie stąd wyrzucić? Za późno. Wyjeżdżam. Myślisz, że wygrałeś, Lorenzo? Zostajesz z nic niewartą ruiną i niechcianą żoną. I po co to wszystko? Dla kilku starych malowideł i obietnicy złożonej starcowi - szydziła gorzko. - Razem mogliśmy osiągnąć tak wiele, ale już za późno. Ilia wkrótce po mnie przyjedzie. - Ilia? - zapytał Lorenzo ostro. - Tak. Poznaliśmy się, kiedy był zainteresowany kupnem tego miejsca. Był dla mnie... przyjacielem, ale teraz... - Nadąsała się, a potem uśmiechnęła drapieżnie. - Chciałaś powiedzieć: kochankiem? - skwitował krótko Lorenzo.